ท่านเจ้าภาพหลายท่านคิดว่า การตั้งศาลเป็นเรื่องไม่สำคัญ
ฉันตั้งเองก็ได้ไม่เห็นจะยากเลยไม่ต้องไปเสียเงิน เสียทองให้กับพวกที่รับตั้งศาลเปล่าๆ ไม่เห็นได้ประโยชน์อะไร แพงอีกตังหาก อาจารย์จะขอเตือนท่านในฐานะผู้ที่มีความรู้ทางพิธีกรรม มิใช่ผู้รับตั้งศาล ข้อความที่จะอ่านต่อไปนี้ มิใช่ว่าเขียนขึ้นมา เพื่อที่จะให้ท่านเจ้าภาพมาเชิญ อ. ไปทำพิธีให้
แต่อยากจะให้ท่านเจ้าภาพหยุดคิดสักนิดว่า ของทุกอย่างนั้น มีทั้งคุณและโทษ มีคุณมากก็มีโทษมาก เป็นธรรมดา อย่างท่านเจ้าภาพ จะหาบ้านที่อยู่อาศัย ท่านทำไมไม่ทำเอง ไม่ต้องเสียเงินให้กับช่าง ที่มาทำการก่อสร้างให้ เวลาท่านจะซื้อรถ ทำไมไม่ทำเอง จะได้ไม่ต้องเสียเงินให้กับบริษัทที่ผลิตรถยนต์ขาย เวลาท่านจะทานอาหาร ทำไมไม่ทำเอง จะได้ไม่ต้องไปซื้อเขากิน
ที่ท่านต้องเสียเงินให้เขาก็เพราะว่า ท่านให้ความสำคัญกับตัวท่านเองว่าฉันจะอยู่บ้านต้องให้สมฐานะของฉัน ถ้าฉันทำเองเดียวบ้านพังลงมาไม่คุ้ม หมดเปลืองทั้งเวลา ทรัพย์สิน อาจจะถึงชีวิตได้ ถ้าฉันทำรถได้เองก็ดี แต่ฉันทำไม่เป็น ถ้าฉันทำกับข้าวทานเองก็ดีแต่ ฉันทำไม่เป็น ฉันไม่มีเวลา ฉันขี้เกียจ หรือฉันทำเป็นชอบทำ แต่ทำแล้วไม่อร่อยเท่าซื้อเขากิน
เป็นคำตอบส่วนใหญ่ที่ได้รับแต่ทำไม่เวลาตั้งศาลถึงบอกว่าฉันทำได้ เพราะท่านเจ้าภาพมิได้ให้ความสำคัญกับเรื่องการตั้งศาลมิรู้จริงเรื่องคุณและโทษที่จะได้รับ สิ่งที่อาจารย์ได้เห็นมามาก ก็เป็นเรื่องของการตั้งศาล ผิดที่ผิดทาง บางครั้งหนักไปกว่านั้น นำพระชัยมงคลไปใส่ในศาลเจ้าที่ และนำ คุณตา – คุณยายไปใส่ไว้ในศาลพระภูมิ ทำให้การงานล่มจม มีปัญหาเรื่องหนี้สินมากมาย มีปัญหาเรื่องสุขภาพของคนที่อาศัย ในสถานที่นั้น และยังจะมีปัญหาอีกมากมายที่จะตามมา ของทุกอย่างต้องมีครู ต้องมีการเรียนรู้ ได้รับการสั่งสอนให้รู้ในสิ่งที่ท่านไม่รู้ ถ้าท่านไม่มีครู และรู้ไม่จริง อย่าคิดตั้งศาลด้วยตัวเองเลยครับ ได้ไม่คุ้มเสีย
การตั้งศาลตั้งแต่ละครั้ง ก็ยืนยงคงอยู่นับสิบปี กว่าจะมีการตั้งกันใหม่แต่ละครั้ง ถ้าท่านเจ้าภาพให้ความสำคัญกับการตั้งศาลสักนิด สิ่งที่ท่านคิดไม่ถึงในทางที่ดี อาจจะเกิดกับท่านก็เป็นได้